مدح امام صادق علیه السلام
پیـر بـزرگ طایـفه بود و کریم بود در اعتلای نهضت جدش سهیم بود مسنـد نـشین کـرسی تـدریس علم ها شایستـۀ صفـات حـکـیم وعـلیم بود جن و ملک جمله مریدان مکـتـبش استاد درس حکمت و پند کـلـیم بود بر مردمان تب زدۀ شهر شرجی اش عطر مبارک نفسش چون نسیم بود زحمت کشید و باغ تشیّع شکوفه داد مسئول باغـبـانی باغی عـظـیـم بود قـلبش شبیه شیـشـۀ تنگ بـلـور بود عمری به فکر نان شب هر یتیم بود از ابـتـدای کـودکـیـش تـا دم وفـات نـزدیکـی مـحـلـۀ زهـرا مـقـیـم بود منّت نهاد و آمد و ما پـیـروش شدیم امروز اگر نبود، شرایط وخـیم بود تازه سروده ام غـزل مدحـتـش ولی یـادش مـیان قـافـیه ها از قـدیـم بود |